بررسی روابط متقابل میان اجزای سرمایه های فکری (سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، سرمایه مشتری) و روابط آنها با عملکرد سازمانی بیمارستان های تامین اجتماعی استان تهران

سازمانها در حال وارد شدن به اقتصاد مبتنی بر دانش هستند. اقتصادی که در آن دانش و داراییهای نامشهود به عنوان مهمترین مزیت رقابتی سازمانها شناخته شده است. امروزه نحوه استفاده از داراییهای نامشهود تاثیر بسیار مهمی در موفقیت و بقای سازمانها دارد بطوری که این موضوع باعث بوجود آمدن حوزه مطالعاتی و تحقیقاتی جدیدی در مدیریت شده است. در یک طبقه بندی ساده، داراییهای نامشهود به دو دسته تقسیم می شود که یکی از مهمترین اجزای آن سرمایه های فکری هستند که تاثیر مهمی بر روی عملکرد و پیاده سازی استراتژی های سازمانی دارند. از اینرو شناسایی و اندازه گیری و مدیریت این سرمایه های فکری دارای اهمیت خاصی است. برای سرمایه های فکری طبقه بندی ها مختلفی ارایه شده است که در یکی از مهمترین آنها، سرمایه فکری به سه جز انسانی و ارتباطی و سازمانی تقسیم می شود. به لحاظ اهمیت این مقوله، در این تحقیق به بررسی روابط متقابل بین اجزا سرمایه های فکری و اثرات آنها بر عملکرد سازمانی بیمارستان های تامین اجتماعی پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی و همبستگی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری می باشد. بدین منظور پرسشنامه ای با 54 سئوال برای اجزا سرمایه های فکری طراحی گردیده است و مقدار عملکرد سازمانی بیمارستان های نیز از طریق پرسشنامه ای حاوی 10 سوال محاسبه شده است. دراین تحقیق با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی از صحت مدل های اندازه گیری اطمینان حاصل شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری نشان داد که بین اجزای سرمایه های فکری روابط متقابل نسبتا قوی وجود داشته است ولی این سرمایه ها (جز سرمایه انسانی ان هم به میزان کم)هیچ گونه تاثیری بر روی عملکرد سازمانی بیمارستانهای تامین اجتماعی استان تهران نداشته است .در پایان به منظور تاثیرگذاری این سرمایه های فکری بر روی عملکرد سازمانی بیمارستان های تامین اجتماعی ، مدل کارت امتیازی متوازن و نقشه های استراتژی پیشنهادگردیده است.